اثر نانوذرات اکسید روی بر عملکرد تولید مثلی بلدرچین مادر

در این تحقیق اثرات نانوذرات اکسید روی بر پارامترهای کیفی تخم، عملکرد تولید و باروری بلدرچین ژاپنی مورد بررسی قرار گرفت. تعداد 100 قطعه (75 ماده و25 نر) بلدرچین ژاپنی در پنج تیمار با پنج تکرار و هر تکرار شامل چهار پرنده (یک نر و سه ماده) به صورت کاملاً تصادفی تقسیم بندی شدند. جیره های آزمایشی در دوره رشد (1 تا 42 روزگی) شامل صفر و 30 میلی گرم در کیلوگرم اکسید روی تجاری و 10 ،30 و 90 میلی گرم در کیلوگرم نانوذرات اکسید روی و دوره تولید (43 تا 197 روزگی) شامل صفر و 60 میلی گرم در کیلوگرم اکسید روی تجاری و 20، 60 و 180 میلی گرم در کیلوگرم نانوذرات اکسید روی بود که به جیره فاقد هرگونه مکمل روی اضافه شد. نتایج آزمایش نشان داد که گروه دریافت کننده 60 میلی گرم در کیلوگرم نانوذرات اکسید روی دارای کمترین درصد جوجه درآوری و بیشترین درصد مرگ و میر جنین و گروه دریافت کننده 180 میلی گرم در کیلوگرم نانوذرات اکسید روی دارای کمترین باروری بود (05/0p<). بیشترین وزن جوجه های هچ شده متعلق به تخم پرندگانی بود که 60 میلی گرم در کیلوگرم نانوذرات اکسید روی را دریافت کرده بودند. در مورد سایر خصوصیات شامل واکنش اسپرم-غشای پری وتیلن، تولید تخم، وزن تخم، توده تخم، مصرف خوراک و ضریب تبدیل غذایی تفاوت معنی داری در بین گروه های مختلف آزمایشی مشاهده نشد (05/0p>). نتایج آزمایش پارامترهای کیفی تخم نشان دادکه کاربرد نانوذرات اکسید روی سبب افزایش واحد هاو شده است (05/0p<). وزن نسبی سفیده در تیمار 20 و 180 میلی گرم در کیلوگرم و وزن نسبی پوسته تخم و ضخامت پوسته در تیمارهای 60 میلی گرم در کیلوگرم نانوذرات اکسید روی و 60 میلی گرم در کیلوگرم اکسید روی تجاری نسبت به سایر تیمارها افزایش یافت (05/0p<). در مورد سایر پارامترهای کیفی تخم اختلافی در بین تیمارها مشاهده نشد. در بررسی هیستوپاتولوژی نمونه های بافتی اویداکت تغییرات مشخصی در بین گروه های مختلف مشاهده نشد. نتایج کلی این تحقیق نشان داد اگرچه نانوذرات اکسید روی سبب کاهش جوجه درآوری و باروری شد اما وزن جوجه های یک روزه را ارتقاء داد و نیز مکمل غذایی نانوذرات اکسید روی تولید تخم، ضریب تبدیل غذایی و برخی پارامترهای کیفی تخم را تحت تاثیر قرار نداد.